Έσμι Άννα Πλάτ Έβενσον Κάλεν

Ολόκληρο όνομα : Έσμι Άννα Πλάτ Έβενσον Κάλεν

Είδος : Βρικόλακας

Ημέρα γενεθλίων : 1895

Ημέρα που έγινε βρικόλακας :1921-ήταν 26

Τόπος καταγωγής : Columbus, Ohio

Χρώμα μαλλιών : Το χρώμα της καραμέλας

Χρώμα ματιών : Των βρικολάκων χρυσά/μαύρα

Ύψος :

Εξωτερική περιγραφή : Σχήμα καρδιάς-πρόσωπο, μικροκαμωμένη, λεπτή αλλά στρογγυλή

Προσωπικά χαρακτηριστικά : Ικανότητα να αγαπά με πάθος

Επάγγελμα : Αρχαία Αναστήλωση

Οικογενειακά μέλη : Παντρεύτηκε τον Κάρλαιλ

Άτομο που την μεταμόρφωσε : Κάρλαιλ Κάλεν

Χόμπι : Αρχιτέκτονας και αναστηλώτρια

Προσωπική Ιστορία : Το 1911, η Έσμι έσπασε το πόδι της πέφτοντας από ένα δέντρο που σκαρφάλωσε. Η οικογένειά της ζούσε σε μια φάρμα έξω απ’τα σύνορα της Κολομβίας. Ο τοπικός γιατρός έφυγε, και μεταφέρθηκε σε ένα μικρό νοσοκομείο στην Κολομβία. Ο Δρ.Κάλεν την νοσήλεψε. Ήταν ο τελευταίος του μήνας στην πόλη.
Η Έσμι ήταν η τελευταία από τις φίλες της που δεν παντρεύτηκε. Σκεφτότανε να μετακομίσει στο West για να γίνει δασκάλα, αλλά ο πατέρας της νόμιζε ότι δεν είναι αξιοσέβαστο για μια κυρία να ζει μόνη της στις ερημιές. Ο γιος από μία φιλική οικογένεια, ένας άντρας με καλές προοπτικές, ήθελα να την παντρευτεί, και ο πατέρας της την πίεσε να δεχτεί. Αυτή ήταν αδιάφορη προς τον Charles Evenson, αλλά δεν τον καταψήφισε. Τον παντρεύτηκε το 1917 σε ηλικία 22 χρονών, και γρήγορα βρήκε ότι είχε πάρει μια κακιά απόφαση. Το δημόσιο πρόσωπο του Charles ήταν πολύ διαφορετικό απ’το κανονικό του πρόσωπο ∙ την χτυπούσε. Οι γονείς της, την συμβούλεψαν να είναι καλή σύζυγος και να μείνει σιωπηλή. Όταν τον προσχεδίασαν σε μάχη σε WW1, ήταν μεγάλη ανακούφιση γι’αυτήν. Όταν επέστρεψε, το 1919, ήταν τρομακτικά.
Σύντομα μετά την επιστροφή του, η Έσμι ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος. Η εγκυμοσύνη της ήταν το στοιχείο που προκάλεσε την φυγή της. Δεν μπορούσε να αφήσει ένα παιδί να γεννηθεί σε αυτό το σπίτι. Έτρεξε μακριά το 1920 και πήγε να ζήσει μαζί με μια δεύτερη ξαδέρφη της στο Milwaukee. Αυτή ανακατευόταν εύκολα, και προσποιούταν να είναι μία απ’τα πολλά μαχητικά παράθυρα. Αυτή δίδασκε σε ένα σχολείο σε μία μικρή πόλη στο Ashland. Όταν το παιδί της πέθανε το 1921 από μόλυνση του πνεύμονα μόλις μερικές μέρες αφότου γεννήθηκε, δεν είχε τίποτα να αφήσει. Δεν είχε καμία ιδέα ότι ο Κάρλαιλ δούλευε σε ένα μικρό νοσοκομείο στο Ashland όταν πήδηξε κάτω απ’τον γκρεμό έξω απ’την πόλη. Ο Κάρλαιλ την θυμόταν, βέβαια, ως το χαρούμενο κορίτσι που ήταν στα 16. Δεν ήθελε να πεθάνει κι έτσι την έσωσε.
Όταν άνοιξε τα μάτια της, μέσα σε όλο αυτόν τον πόνο, και είδε το πρόσωπο αυτό που δεν είχε ξεχάσει ποτέ μέσα σε 10 χρόνια, ανακουφίστηκε. Δεν ήταν πραγματικά αναστατωμένη για να ανακαλύψει τι ήταν, ήταν βρικόλακας. Γαλήνεψε, ήταν χαρούμενη που ήταν με τν άντρα/βρικόλακα των ονείρων της. Είχε πάντα αυτήν την μητρική λαχτάρα, και ως η πιο μεγάλη απ’τους Κάλεν, ένιωθε μέσα της έναν μητρικό ρόλο.